Benimkinin Koltuk Altı Kılı Az Olsun: Toplumsal Medyada Alay Konusu Olan “Hindistan Sokak Yemekleri” Neden Hijyenik Koşullarda Yapılmıyor?

Ayağıyla yemek yapan mı dersiniz koltuk altıyla mı… Yemek yaparken vücutlarının her bir kesimini kullanan Hindistanlılar, doğal olarak toplumsal medyada pek çok kişi tarafından yadırgandı. Yadırganmaları doğal natürel lakin pekala neden hâlâ bu türlü yemek yapmaya devam edebiliyorlar dersiniz? 

Normalde bol baharatlı yemekleriyle ve yardımsever insanlarıyla tanıdığımız Hindistanlıların imajı bu görüntüler yüzünden son devirlerde yeterlice zedelenmiş durumda. “Ancak neden hükûmet bu durumun önüne geçmek için bir aksiyon almıyor?” sorusu ise hâlâ merak konusu.

Temizlik, sokak satıcıları için değerli değil zira pis de satsalar günün sonunda alıcıları çok.

Pek çok Hindistanlının bu soruya karşılığı bizler için garip olsa da “Pis de olsa pak de olsa almaya devam edeceğim, nasıl yapıldığını düşünmeden yiyorum.” oldu. Yani kültürlerini yadırgamaları üzere bir durum kelam konusu değil. Tersine, yemeklerin çok de lezzetli olduğunu düşünüyorlar.

Pek natürel bu durum, sokak satıcılarının da işine geliyor zira onlara nazaran gereksiz olan paklık masrafından kaçınabiliyorlar. Sonuçta her gün paklığa ayırdıkları vakit yerine satış yapmayı tercih ederlerse daha çok para kazanacaklar.

Hindistan hükûmeti, sokak satıcılarını denetlemediği için bu durumun önüne geçilemiyor.

Sokak satıcılarına karşı uygulanması gereken herhangi bir aksiyon yahut kanun bulunmuyor. Bunu fırsat bilen satıcılar, denetimsizliği kullanarak olabildiğince pis bir biçimde işlerini icra ediyorlar. Zaten çok kalabalık bir ülkede hangi işin ucundan tutsanız öteki bir yer eminiz ki patlak veriyordur.

Gerçi kontrol olsa ne kadar işe faydaydı onu da tam kestiremiyoruz zira 2022 bilgilerine göre Hindistan, dünyanın en kirli ülkeleri ortasında 7. sırada. Seyyar dükkânlarını ne kadar pak fiyatlarsa tutsunlar hava yoluyla illaki yiyeceklere bakteri bulaşabilir.

Pek çok sokak satıcısının pak suya erişimi yok.

Evet, yanlışsız okudunuz; suya erişimleri yok. Bu yüzden ellerini zati gereğince pislenmiş el bezlerine yahut üstlerine sürüyorlar. Genelde küçük bir kapta az ölçüde su bulunduran seyyar satıcılar, bazen bu suyu -iğrenerek yazıyoruz ki- tuvaletlerden temin edebiliyorlar.

Örneğin aşağıda yer alan görüntüde bulaşıkları pis su birikintisinde yıkadıklarını görebilirsiniz, ne kadar hijyenik değil mi!

Bu yerleri keyfî ziyaret edenlerin yanı sıra düşük gelirli oldukları için ziyaret edenler de var.

Ortalama bir restorana verecekleri paranın çok daha azını vererek karınlarını burada doyurabilen beşerler, temizliği hiç umursamadan öğün muhtaçlıklarını karşılayabiliyor. Ayrıca işsizlik oranları yüksek olduğundan pek çok seyyar satıcı da kendi işini yapmak zorunda kalıyor. 

Ancak alışılmış bu durum hijyen şartlarını uygulamalarına mahzur değil; sonuçta günde pek çok şahsa satılan yiyecekler, eminiz ki paklık eserlerinin masrafını epey hayli karşılıyordur.

Hindistan Ulusal Sokak Satıcıları Birliği tarafından yapılan anketin sonuçları ise hiç şaşırtan değil.

Delhi’de 139 sokak satıcısı üzerinde yapılan bir ankete nazaran, 127 sokak satıcısı yemek pişirirken bedenlerinin çeşitli yerlerini kaşıdıklarını itiraf etmiş. Bir kişi hariç hiçbirinin önlük giymediği ve iş başında eldiven kullanmadığı ortaya çıkmış. Pek çok satıcı da etlerin nasıl koruma edilmesi gerektiğini bilmiyor, bu da doğal olarak hastalıklara davetiye çıkarıyor.

Yani dememiz o ki; olur da bir gün Hindistan’ı ziyaret edip sokak lezzetlerini (!) tatmak isterseniz mümkün olduğunca araştırma yaparak gitmenizde yarar var. “Yok bana bir şey olmaz, benim midem öğütücü üzeredir.” diyorsanız hijyen şartlarına dikkat etmeyi ve yorumlarda fikirlerinizi bizlerle paylaşmayı unutmayın!